پولدار شدن با ترک این عادت ها - تور ارمنستان ارزان

برای همین هم این بار سراغ برخی از رفتار ها و عادت های اشتباهی رفتیم که اکثر ما در خانواده هایمان آن را می بینیم، اما به صرف عادت بودن، آن را نادرست نمی دانیم و در واقع بدعادت شده ایم.

ارزان می خریم

داستان همان داستان ضرب المثل معروف انگلیسی است که می گوید ما آنقدر پولدار نیستیم که جنس ارزان بخریم و ضرب المثل ایرانی خودمان که می گوید هیچ ارزانی ای بی حکمت نیست. به نظر می رسد که دیگر ارزان خریدن کالا، پیروزی محسوب نمی گردد و بالاخره این ارزانی علتی دارد و یک جای کار می لنگد. به هرحال جنس ارزان، کیفیت بسیار بالایی ندارد و در بسیاری از موارد باعث می گردد که در مدت زمان کوتاهی دوباره برای خرید آن کالا اقدام کنیم و این برای مخارج خانواده اصلا به صرفه نیست؛ البته که این موضوع استثنا هم دارد و ما درباره اکثریت صحبت می کنیم.

طبیعتا ما در هر بار خرید یک کالای ارزان، سودی به فروشنده پرداخت می کنیم که با در نظر دریافت چند بار پرداختن آن سود، نسبت به یک بار گران خریدن یک کالای با کیفیت بیشتر می گردد. ضمن این که هزینه تعمیر کالای آسیب دیده و بی کیفیت، وقت و انرژی برای خرید دوباره آن کالا و پرداخت چند باره پول بابت همان کالا و همان کیفیت ضعیف، کاری عقلانی نیست و خانواده را به دردسر اقتصادی و حتی جسمی می اندازد. به نظر می رسد که بهتر است یک کالای نسبتا با کیفیت را با مبلغی کمی بیشتر از کالای ارزان تر بخریم تا مدت ها (بسته به کالای مورد استفاده) خیال مان از بابت داشتن آن و کیفیت مصرفی اش راحت باشد.

فرقی بین احتیاج و خواسته نمی گذاریم

اگر بتوانیم بین احتیاج ها و خواسته های زندگی مان مرزی قائل بشویم و برای هر کدام اولویت معین کنیم در مسائل اقتصادی خانواده خیلی پیش افتاده ایم. واقعیت این است که فرق زیادی بین احتیاج هایی که داریم و چیز هایی که دلمان می خواهد، وجود دارد. البته قرار نیست دور خواسته ها و هوس هایمان را خط قرمز بکشیم و سراغشان نرویم، اما بهتر است به اولویت های زندگی مان توجه کنیم. در واقع بهتر است اول از همه چیز احتیاج های ضروری مانند خوراک و پوشاک و هر هزینه دیگری را که بدون تعارف و رودربایستی با خودتان، می دانید احتیاج واجب زندگی تان است، بپردازید و بعد سراغ آن خواسته های قلبی تان بروید.

حواستان هم باشد که قرار نیست خودتان را گول بزنید که فلان لباس را باید بخرم، چون خیلی به آن احتیاج دارم، اما می دانید که در واقع یک هوس گذرا برای یک مهمانی چند ساعته است. اگر توانستید این کار را بکنید و احتیاج ها و خواسته هایتان را بشناسید، بدون شک خیلی راحت می توانید بعد از برطرف کردن احتیاجهایتان، با خیال راحت به سراغ خواسته های قلبی تان بروید و عذاب وجدان خرج های اصلی تان را نداشته باشید.

پس انداز نمی کنیم

پس انداز نکردن، مادر همه عادت های اقتصادی غلط در خانواده هاست؛ روندی که اگر منظم و البته مرتب انجام نگردد، خیلی از فکر و خیال هایمان برای همان خواسته های قلبی و پیشرفت هایی که به دنبالش هستیم، ممکن نخواهد بود.

در واقع پس انداز کردن، مرحله میانی و جا افتاده بین احتیاج های واجب و اولیه و خواسته های غیر لازم است که به عنوان پلی در بین این دو عمل می نماید و می تواند آن ها را به هم برساند. البته مقدار و نوع پس انداز کردن همان چیزی نیست که بگردد برای همه مردم نسخه یکسان پیچید؛ هرکسی با توجه به مقدار درآمد و خرجی که دارد، باید بخشی از آن را به عنوان پس انداز، حالا به هر شکلی کنار بگذارد تا در مواقع خاص، بدون راه حل نماند. جالب است که با وجود مرسوم بودن توصیه و نصیحتی مثل پس انداز کردن، هنوز هم هستند کسانی که عادت غلط پس انداز نکردن را دارند و به روز خرج می نمایند.

عجله می کنیم

وقت برای پیشرفت هست؛ برای تبدیل کردن تلویزیون 32 اینچی به 48 اینچی، برای عوض کردن ماشین دنده ای به اتومات، برای تبدیل کردن خانه 60 متری به صد متری و مسائلی شبیه اینها، باید برنامه داشته باشید.

همه این پیشرفت ها به نوبه خود موفقیت های بسیار بزرگی در خانواده محسوب می شوند، اما باید بتوانید وقتش را تشخیص بدهید تا لذتتان از پیشرفت واقعا لذت باشد و زحمتی برایتان به همراه نداشته باشد.

این طور نباشد که به هر قیمتی ماشین تان را عوض کنید و خودتان را در چاله ای بزرگ بیندازید و آن ماشین زحمت فراوانی برایتان داشته باشد. درست است که باید از لحظه لحظه زندگی استفاده کرد، ولی عجله کردن آن چیزی نیست که باعث لذت شما از زندگی می گردد. پیشرفت های اقتصادی زندگی تان را با یک برنامه ریزی معین و سر صبر و حوصله انجام بدهید که اگر خلاف این باشد و به هر قیمتی این کار را انجام بدهید در قسط و قرض های سنگین گرفتار می شوید.

بدهکاریم

ماجرا این است که همه چیز مانند زنجیره ای به هم متصل است. پس انداز کردن به برطرف خواسته های غیرضرروی و دلی مان ربط دارد و بدهکار نبودن هم معلول همان موضوع عجله برای پیشرفت کردن است. عجله در تبدیل به احسن ماشین مان بدون داشتن پول کافی، طبیعتا ما را بدهکار نمایندگی های خودرو می نماید.

همین ماجرا در دریافت وام از بانک ها برای خرید خانه هم تکرار می گردد و این قسط های مداوم و پشت سر هم، می تواند هر خانواده ای را در سختی بیندازد. مگر این که حساب وکتاب درآمد و بدهی هایتان با هم بخواند که خب در این صورت ارزش خانه دار شدن را دارد.

صرفه جویی نمی کنیم

وقتی تلویزیون نگاه نمی کنید، چرا روشن است؟ وقتی هوا خوب و مطبوع است، چرا کولر کار می نماید؟ وقتی در اتاق نیستید، چرا لوستر روشن است؟ خب واقعیت ماجرا این است که همه این ها در دراز مدت هزینه های زیادی را به واسطه قبض آب و برق روی دستمان می گذارند که همان هزینه می توانند در کارت بانکی مان بماند یا پول نقد بگردد و در دست خودمان باشد، اما حالا باید به حساب سازمان آب و برق واریز گردد و این به اوضاع اقتصادی خانواده آسیب می رساند

. البته این بحث اقتصادی و شخصی ماجراست و فقط جنبه هزینه های شخصی مان را شامل می گردد وگرنه اتلاف انرژی کشور و مسائل کلان هم موضوعاتی هستند که نمی گردد به سادگی از آن چشم پوشی کرد. صرفه جویی نکردن از عادت های غلطی است که در خانواده ها جا افتاده و حتی خیلی به چشم افراد خانه نمی آید که این تلویزیون در این زمان نباید روشن باشد. کافی است چند ماهی حواستان به این موضوع باشد تا تفاوت محسوسی را در هزینه های آخر ماهتان ببینید و از نتیجه اش شگفت زده شوید.

از کارت های اعتباری متعدد استفاده می کنید

تقریبا شبیه همان قضیه داشتن پول نقد است که همه می گویند زود تمام می گردد. بیشتر جنبه ذهنی دارد و همین ذهنی بودنش می تواند نتیجه های مثبت یا منفی برای جیب مان داشته باشد. تقریبا بیشتر آدم ها فکرمی نمایند اگر ده تا پنج هزار تومانی داشته باشند، خیلی راحت تر از یک چک پول 50 هزار تومانی آن را خرج می نمایند، در صورتی که می گردد این کار را نکرد، اما متاسفانه در چاله این قانون نانوشته افتادیم.

وقتی از کارت های مختلف استفاده می کنید، خرج هایتان به چشم تان نمی آید و فراموش می کنید در مجموع چقدر پول داشته اید، چقدر باید خرج می کردید و حالا چقدر خرج نموده اید و کلا حساب و کتاب از دستتان در می رود. آن وقت است که ناگهان به خودتان می آیید و با حساب و کتاب همه کارت ها می بینید که این مقدار هزینه، اصلا به چشم تان نیامده است.

بی حد و اندازه قرض می دهیم

هیچ کس منکر خیر و ثواب قرض دادن پول به احتیاجمندان و از مهم تر، خویشاوندان نیست. قرض دادن آن قدر خوب است که به شکل ها و روش های مختلف در بین آدم های نیک روزگار مرسوم است، اما هر چیزی از حد که بگذرد، وجه منفی خودش را نشان می دهد. قرض دادن و معین نبودن زمان پس دریافت پول، سیستم اقتصادی خانواده شما را به هم می ریزد و نمی توانید آن طور که باید برایش برنامه ریزی کنید.

در واقع موضوع اصلی این است که باید حواستان جمع باشد که چه مقدار تا چه زمانی و از همه مهم تر این که به چه کسی پول قرض می دهید تا بتوانید برای آن زمانی که پول دوباره به حسابتان برگشت، برنامه ریزی کنید.