شاید بتوانیم بدون فرود آمدن در قمر انسلادوس و حفاری، شواهد وجود زندگی را در آن پیدا کنیم - تور ارمنستان ارزان

اما، تشخیص و کشف وجود این زندگی احتمالی چندان آسان نیست. این قمر به وسیله پوسته ای از یخ محصور شده است که تخمین زده می گردد در نازک ترین نقطه آن 5 کیلومتر ضخامت داشته باشد و اقیانوس زیر آن 10 کیلومتر عمق دارد.

اما ممکن است برای کشف و اثبات حیات، نیازی به حفاری در پوسته انسلادوس نداشته باشیم. یک مطالعه نو نشان می دهد که ما باید بتوانیم زندگی در قمر یخی را در توده های آب شوری که از سطح آن فوران می نمایند، تشخیص دهیم.

رجیس فریر، یک زیست شناس تکاملی از دانشگاه آریزونا، می گوید: واضح است که فرستادن رباتی که در شکاف های یخی می خزد و به عمق دریا می رود، آسان نیست.

انسلادوس با زمین بسیار فرق دارد. نباید انتظار موجوداتی مانند موجودات زمینی را در آن داشت. اما اگر شرایط اعماق اقیانوس زمین خودمان را در نظر بگیریم، که دور از نور حیات بخش خورشید است می توانیم حدس هایی در خصوص زندگی در انسلادوس بزنیم. در ژرفای اقیانوس ها نوع متفاوتی از زیست بوم وجود دارد. زندگی در اطراف دریچه هایی در کف اقیانوس که گرما و مواد شیمیایی را از خود خارج می نمایند، نه بر فتوسنتز، بلکه به مهار انرژی واکنش های شیمیایی متکی است.

زیست بوم های مشابهی ممکن است در بستر دریاهای انسلادوس هم وجود داشته باشند. این سیاره هر 32.9 ساعت یک بار به دور کیوان می چرخد و در مسیری بیضوی شکل که طی می نماید ممکن است باعث نزدیکی آب سطحی به مایع هسته و در نتیجه جذب گرمای بیشتر گردد.

این فقط یک نظریه نیست: در قطب جنوب، جایی که پوسته یخی نازک ترین حد خود را دارد، توده های غول پیکر آب به ارتفاع صدها کیلومتر دیده شده اند که از زیر یخ فوران می نمایند. یعنی آبفشان هایی بسیار عجیب.

هنگامی که کاوشگر کیوان یعنی کاسینی بیش از یک دهه پیش از میان این توده ها عبور کرد، چندین مولکول عجیب را شناسایی کرد - از جمله غلظت های بالایی از مواد شیمیایی نسبتا پیچیده مانند متان و مقادیر کمتر دی هیدروژن و دی اکسید کربن.

فریر می گوید: در سیاره ما، دریچه های گرمابی با وجود تاریکی و فشار بزرگ، مملو از حیات، چه بزرگ و چه کوچک هستند. ساده ترین موجودات زنده میکروب هایی به نام متانوژن هستند که حتی در غیاب نور خورشید، انرژی خود را تامین می نمایند.

متانوژن ها دی هیدروژن و دی اکسید کربن را متابولیزه می نمایند و متان را به عنوان یک محصول جانبی آزاد می نمایند. فریر و همکارانش امکان زیست جاندارانی شبیه متانوژن ها را در انسلادوس مدل سازی نموده اند.

آنها سپس احتمال خروج سلول ها و سایر مولکول های بیولوژیکی را به وسیله دریچه ها، مدل سازی کردند و متوجه شدند که به میزان کافی مولکول ها یا سلول های آلی قابل کشف به وسیله خروجی آبفشان ها وجود خواهد داشت. با چند بار نمونه برداری ممکن است این کار بااهمیت انجام گردد. حتی می توان از نمونه برداری برای جستجوی اسیدهای آمینه مانند گلیسین هم استفاده کرد.

البته طبق محاسبات، احتمال زندگی در انسلادوس بسیار کم است و این احتمال وجود دارد که ما هرگز مولکول های آلی کافی را پیدا نکنیم.

پس ممکن است به جای اثبات حیات ما بتوانیم به این پرسش پاسخ دهیم که چقدر مواد آلی بدون زندگی در انسلادوس وجود دارد.

تحقیقات این تیم در The Planetary Science Journal منتشر شده.