اندیشکده روسی، حکمرانی غرب در جهان رو به خاتمه است - تور ارمنستان ارزان

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، اندیشکده روسی باشگاه مباحثه والدای مقاله ای را به قلم نلسون وونگ، معاون مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی شانگهای، در پاسخ به این پرسش که آیا غرب جزئی از بازی آینده جهان خواهد بود؟ منتشر کرده است.

وونگ در این مقاله می نویسد: قبل از بحث در مورد اینکه جهان به کجا می رود، بیایید به طور خلاصه به فضای ژئوپلیتیک قبل از همه گیری ویروس کرونا برگردیم. در اکتبر سال 2019 هنگامی که دونالد ترامپ تلاش می کرد تا تجارت آمریکایی را به ایالات متحده بازگرداند و همزمان نیز جنگ تجاری علیه چین را در پیش می گرفت، اتحادیه اروپا و تعداد زیادی از کشورها در سایر قاره ها به سرعت تجارت خود با چین را افزایش دادند.

وی ادامه می دهد: در همان ماه امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه پس از تشییع جنازه ژان شیراک در پاریس، صریحاً خاطرنشان کرد که روسیه دشمن اروپا نیست. در هر صورت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نیز در مراسم تشییع جنازه حضور داشت. اندکی پس از آن پوتین در سوچی از تمایل خود برای اطمینان از صلح و رفاه در اوراسیای بزرگ و همکاری بین کشورهای دو قاره صحبت کرد.

کارشناس مسائل بین الملل اضافه می کند: چند ماه بعد در فوریه سال 2020، دقیقاً در آغاز همه گیری ویروس کرونا، مکرون در کنفرانس امنیتی مونیخ از برنامه بلندپروازانه اصلاحات در اروپا صحبت کرد و تأکید کرد که اروپا باید از نظر سیاست خارجی و امنیتی خود از واشنگتن مستقل شود. در آن زمان بود که جهان شاهد یک فرایند نزدیک شدن اروپا و آسیا در برابر سیاست اول آمریکا بود. سیگنال دیگری توسط دولت ترامپ ارسال شد که اعلام عدم تمایل برای احترام به تعهدات ناتو را نشان می داد.

وونگ درباره رشد اقتصادی چین در دوره کرونا، توضیح می دهد: در ماه های بعد چین در حالی که به طور مؤثر با شیوع ویروس کرونا مبارزه می کرد، به طور همزمان به عنوان مرکز اقتصاد جهانی عمل می کند. چین در این فاصله به یکی از معدود کشورهایی تبدیل شد که همچنان پیروز به رشد مثبت تولید ناخالص داخلی در سال 2020 شد. چین بزرگترین شریک تجاری کشورهای آسه آن و اتحادیه اروپا شد. تجارت چین با ژاپن رشد 1.2 درصدی و با کشور کره جنوبی نیز رشد 0.7 درصدی داشت. حتی در بحبوحه جنگ تجاری چین و ایالات متحده آمریکا، تجارت دوجانبه دو کشور در سال 2020 با رشد 8.8 درصدی همراه بود و بر اساس آمار چین، آمریکا به سومین شریک تجاری این کشور تبدیل شد.

وی درباره شرایط مناسبات بین قدرت ها در آینده نظام بین الملل، می نویسد: اتفاقات اخیر در سیاست جهانی نگرانی بیشتری درباره اینکه جهان به کدام سمت می رود را افزایش می دهد. کمتر از دو ماه از روی کار آمدن جو بایدن به عنوان رئیس جمهور آمریکا، واشنگتن همچنان به اتهامات علیه چین ادامه می دهد و به خود این حق را می دهد هر زمانی که بخواهد اقدامات یکجانبه علیه چین انجام دهد. اما زمانی که آمریکا تلاش کرد تا با همراهی متحدان، چین را به نقض حقوق بشر در سین کیانگ چین متهم کند، این بار چین با تکیه بر شواهد بسیار مشکوک تصمیم گرفت که ساکت نماند.

در این مقاله آمده است: در حالی که تضمین های بایدن در مورد بازگشت آمریکا به رهبری جهانی طی سخنرانی اخیر خود در کنفرانس امنیتی مونیخ مورد تأکید قرار گرفت، آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان هشدار داد که غرب و دموکراسی باید در اولویت اقدامات خود باشد و فقط در مورد ارزش ها نباید صحبت کرد. دولت بایدن اکنون به شدت متحدان خود را وادار می کند تا روسیه و چین را از خود دور کنند.

وونگ معتقد است: ترس می تواند افراد را به اقدامات غیرمنطقی سوق دهد و ورود به درگیری عمدتاً ناشی از عدم اعتماد به نفس لازم در یک رقابت عادلانه است. در جهانی که بسیاری از کشورها دارای تسلیحات هسته ای هستند، شکستن چارچوب ژئوپلیتیکی قدم بسیار خطرناکی است که جامعه جهانی باید آن را محکوم کند.

به نظر کارشناس مسائل بین الملل، تفرقه بینداز و حکومت کن به عنوان یک ترفند قدیمی دیگر برای دخالت در امور داخلی سایر کشورها یا ترویج برتری ایدئولوژیک در قرن بیست و یکم کارساز نیست. در قرن جدید بهبود زندگی مردم باید در اولویت اصلی همه دولت ها باشد. کشورهای جهان بایستی برای مقابله با تهدیدهای مشترک مانند تغییرات آب وهوایی، گسترش تسلیحات هسته ای، بیماری ها و تروریسم با یکدیگر همکاری داشته باشند.

نویسنده در پایان با توجه به برخی اظهارات درباره رهبری چین در آینده جهان، تأکید می کند: البته تصور اینکه دستور کار جهانی توسط آسیایی ها تعیین می شود و غرب به زودی از بازی خارج خواهد شد نیز درست نیست. با وجود همه دستاوردهای اخیر در چین، سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور کمتر از ایالات متحده آمریکا، ژاپن و دیگر کشورها است. اما چین یک قدرت در حال رشد با بازار مصرف بسیار گسترده طبیعتاً یک بازیگر مهم در سازمان های بین المللی است و باید برای زمامداری جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد.