واکنش مصطفی رحماندوست درباره یک ترانه بچگانه جنجالی ؛ زن ستیز نیستم ، شعر جنجالی چه بود؟ - تور ارمنستان ارزان

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایبنا، به تازگی شعری از کتاب ترانه های نوازش اثر مصطفی رحماندوست شاعر پیشکسوت و شناخته شده حوزه کودک و نوجوان که در سال 1385 از سوی انتشارات کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان منتشر شده، در فضای مجازی انتشار یافته و عده ای محتوای این شعر را جنسیت زده و زن ستیز می دانند و انتقاداتی را بیان نموده اند مبنی براینکه رحماندوست رابطه عروس و مادرشوهر را دستمایه یک شعر بچه هاه قرار داده، درحالی که این ترانه ها بر ذهن بچه ها و ایفای نقشِ آینده شان در خانواده اثر می گذارد.

مصطفی رحماندوست دراین باره می گوید: من این شعر را 21 سال پیش سرودم و برای نخستین بار در مجله دوست چاپ شد. بعد از آن حدود 18 سال پیش به همراه شعرهای دیگری در کتابی به نام ترانه های نوازش از سوی کانون پرورش فکری به چاپ رسید و چند بار تجدید چاپ شد. در این مدت در ایران و خارج از کشور روی آن آهنگ گذاشتند و پخش کردند، در ایران هم حمید جبلی آن را خواند و با آهنگ سازی ملیحه سعیدی در آلبوم سبزه ریزه میزه عرضه شد، اما اخیرا این شعر به گونه ای دیگر تعبیر شده و آن را ضد زن تفسیر نموده اند.

او درباره چگونگی شکل گیری این موج در فضای مجازی توضیح می دهد: شروع این موج از شبکه تلویزیونی من و تو بود که بعد از 21 سال از من خوششان نیامده و این شعر را ضد فمینیسم می دانند. شاید هم به دلیل این باشد که مدتی پیش یکی از شبکه های خارجی برای مصاحبه تلفنی با من تماس گرفت و من نپذیرفتم و گفتم با شبکه های خارجی صحبت نمی کنم. اگر معنای فمینیسم این است که یک مدعی برابری حقوق زن و مرد موهایش را پسرانه کوتاه کند و ادای پسرها را دربیاورد، من این گونه تفسیری از فمینیسم را قبول ندارم.

رحماندوست در ادامه بیان می نماید: من به برابری حقوق زن و مرد اعتقاد دارم و در اغلب کارهایم هم این موضوع را رعایت نموده ام حتی در همین کتاب ترانه های نوازش به ازای هر شعر دخترانه یک شعر پسرانه سروده ام و این یعنی برابری حقوق زن و مرد. حال اگر موضوعی مطرح شده که شما دوست ندارید به جای پیشنهاد سانسور، که ابتدایی ترین و غیرهنری ترین نوع برخورد با یک اثر هنری است، بهتر است شما هم بروید و شعرهای مورد نظرتان را بسرایید و ارائه دهید، امیدوارم مورد استقبال قرار بگیرد.

بخشی از ترانه های نوازش که در فضای مجازی مورد نقد قرار گرفته به این توضیح است: گل پسرم رو قربون/ تاج سرم رو قربون/می خواد بره مدرسه/ بخونه حساب و هندسه/ بزرگ بشه زن بگیره / عروس برای من بگیره/ خودش کنارم میشینه/ زنش برام میز میچینه/ آب میاره/ نون میاره/ پلو و فسنجون میاره.

او می گوید: واقعیت جامعه ما این است که ما احتیاج به عاطفه خانوادگی، دور هم نشستن و گپ و گفت داریم. چه اشکالی دارد که عروس یک خانواده برای دوستی و صمیمیت بیشتر غذایی مانند پلو فسنجان بپزد و فامیل را دور هم جمع کند. با این کار، رابطه ها عاطفی تر و گرم تر می گردد. در واقع من این شعر را برای نزدیک شدن بیشتر خانواده ها به هم سروده ام و در 21 سال گذشته هم کسی نسبت به آن انتقادی نداشته است.

رحماندوست درباره محتوای کتاب ترانه های نوازش می گوید: نکته این است که در این کتاب به ازای هر شعر دخترانه یک شعر پسرانه آورده شده است و این کار در راستای این مساله است که من به برابری حقوق زن و مرد اعتقاد دارم. از سویی این ترانه ها مانند ترانه های بازی با انگشتان که از لی لی حوضک گرفته شده، این هم از ترانه های قدیمی و فولکلور عامیانه گرفته شده مانند به کَس کَسونش نمی دم به همه کَسونش نمی دم... و براین اساس باید حالت عامیانه و فولکلوریک هم داشته باشد و به واقعیت مرسوم در بطن جامعه نزدیک باشد تا برای مخاطب باورپذیر باشد و مادران و بچه هاشان بتوانند با این شعر ارتباط برقرار نمایند. از سویی این ترانه برای یک تا سه ساله هاست و از زبان یک مادربزرگ است و قانون باورپذیری و واقع گرایی ایجاب می نماید که آن مادر این گونه حرف بزند.

رحماندوست در انتها بیان می نماید: به نظر من اغلب افرادی که این انتقاد را مطرح نموده اند، اصلا دنیای بچه ها را به رسمیت نمی شناسند. همه مکتب های سیاسی از اول به دنبال این هستند که باورهای شان را به بچه هاشان منتقل نمایند اما واقعیت این است که کودک، کودک است و احتیاج به بازی و محبت دارد و هرگز از این ترانه ها، فلسفه زندگی را یاد نمی گیرد، او فقط از این ترانه ها ریتم، بازی و شوخی را دریافت می نماید.