اتاق خواب کودک را چه زمانی جدا کنیم؟ - تور ارمنستان ارزان

به گزارش ایسنا؛ مساله جداسازی اتاق بچه ها یکی از امور تربیتی مهم است که شاید توجه زیادی به آن نگردد، در حالی که همین غفلت ساده می تواند در بزرگ سالی آسیب های متعددی مانند وابستگی بیش از حد افراد به والدین یا حتی وابستگی زیاد والدین به افراد را به همراه داشته باشد. وابستگی که می تواند حتی زندگی مشترک بچه ها یا حتی زندگی مشترک والدین را تحت تاثیر قرار بدهد.

پریسا ارجمندی، روانشناس کودک و نوجوان در رابطه با اهمیت این موضوع در گفت وگو با ایسنا بیان نمود: موضوع سن تفکیک اتاق کودک از والدین بسیار مهم است و باید به آن توجه کرد.

وی توضیح داد: نوزاد از بدو تولد تا 2.5 ماهگی تفاوت روز و شب را تشخیص نمی دهد در نتیجه جدا کردن کودک اصلا درست نیست، از حدود 3 تا 4 ماهگی سیکل خواب شبانه کودک در حال شکل گیری است و جدا کردن کودک سخت است چون آمادگی این که بعد از بیدار شدن خود را سرگرم و آرام کند را ندارد.

وی با بیان اینکه از 4.5 تا 5.5 ماهگی سنی است که کودک 6 الی 8 ساعت بدون تغذیه شبانه می خوابد و جدا کردن کودک همچنان سخت است، اظهار کرد: 6 یا 7 ماهگی فرصت مناسبی برای جداکردن کودک است؛ زیرا در طول شب بیدار می گردد اما مضطرب نمی گردد.

وی اضافه نمود: در سن 9 تا 11 ماهگی کودک به پایداری شیء می رسد و تشخیص می دهد که والد خارج از اتاق است و بی قراری می نماید پس جدا کردن کودک نمی تواند پیروزیت آمیز باشد.

این روانشناس کودک و نوجوان با اشاره به اینکه سن 12 تا 16 ماهگی نیز سن مناسبی برای جداکردن است، ادامه داد: 17 تا 21 ماهگی احتیاج به والدین بیشتر می گردد و جدا کردن پیروز آمیز نیست.

وی بیان نمود: اگر در زمان های مناسب یعنی 6 تا 7 ماهگی و 12 تا 16 ماهگی پیروز به جدا کردن کودک از اتاق خواب نشدید حتما باید از 22 ماهگی این جدا سازی انجام گردد.

ارجمندی تاکید نمود: جدا کردن کودک هم سبب می گردد از وابستگی کودک به والد کم گردد و فضای شخصی خودش را پیدا کند و هم سبب می گردد که تعامل زن و شوهر بهتر گردد.

وی اظهار کرد: برای جدا کردن کودک دو ساله از والدین، ابتدا تخت کودک را با فاصله ای از تخت والدین قرار می دهیم و بعد کم کم این فاصله را بیشتر می کنیم سپس کودک را به اتاق خودش منتقل می کنیم.

این روانشناس ادامه داد: زمانی که کودک به خواب می رود کنارش باشیم و قصه بگوییم و وقتی به خواب رفت اتاق را ترک کنیم؛ اگر نیمه شب به اتاقمان برگشت، مجدد او را به اتاقش بر می گردانیم و زمانی که خوابش برد به اتاق خودمان بر می گردیم.

وی در رابطه با چگونگی جدا کردن بچه ها بالای سه سال، گفت: برای این گروه سنی با کودک در رابطه با جدا کردن اتاق خواب صحبت می کنیم بعلاوه می توانیم از تکنیک عروسک بازی ساختار یافته که از برترین تکنیک ها است استفاده کنیم.

ارجمندی توضیح داد: در طول هفته 5 تا 6 بار، در قالب داستان و نمایش داستانی برای بچه ها مسئله ای که دارند شرح داده می گردد. در این روایت، داستانی شبیه بچه طرح و به صورت نمایش بازی می گردد؛ یعنی داستان بچه ای که باید تنها در اتاقش بخوابد. با این نمایش، کودک از لحاظ ذهنی آماده می گردد.

وی اظهار کرد: پس از یک هفته که نمایش را اجرا کردیم و کودک از لحاظ ذهنی آماده شد برای جدا سازی کودک اقدام می کنیم و اتاق کودک را با تزیین های مناسب نوری لایت آماده می کنیم.

این روانشناس کودک و نوجوان توصیه کرد: اگر وابستگی کودک زیاد است حتما در اتاقش می خوابیم و هر شب فاصله مان را از کودک بیشتر می کنیم.

وی تاکید نمود: برای جدا کردن حتما شرایط روحی خودمان بچه ها مان را در نظر بگیریم؛ مثلا اگر نوزاد نو به جهان آمده است زمانی مناسبی برای جداسازی نیست و باید قبلا از به جهان آمدن نوزاد نو این جدا سازی صورت بگیرد.

ارجمندی در رابطه با روش ریچارد فرور گفت: این طرح مناسب بچه ها 5 تا 6 ماهگی است؛ اما بعد از این زمان هم استفاده می گردد؛ اما کار را کمی سخت می نماید.

وی ادامه داد: نوزاد با مغز رشد نیافته به جهان می آید و به یاری بزرگسالان احتیاج دارد تا بخش های مخلتف مغزش به یکدیگر متصل گردد که این امر با مراقبت های روزانه و تکرار به دست می آید.

این روانشناس کودک و نوجوانان با بیان اینکه این روش برای همه والدین و بچه ها پاسخگویی کامل را ندارد، اظهار کرد: بعضی از لحاظ نظری روش خواب فرور را رد می نمایند؛ اما تحقیقات طولی که مبنی بر رد این روش باشد دیده نشده است.

وی در رابطه چگونگی اجرای روش فرور بیان نمود: کودک شش ماهه را بعد از شیر خوردن و تعویض پوشک، در تخت گهواره می گذاریم و اتاق را ترک می کنیم، اگر گریه کرد، دو یا سه دقیقه صبر می کنیم و بعد وارد می شویم و لالایی می گویم و آرام به پشت کودک می زنیم.

ارجمندی با تاکید بر اینکه نباید کودک را از تختش جدا و بغل کنیم یا چراغ را روشن کنیم، بیان نمود: بعد از دو دقیقه اتاق را ترک می کنیم. اگر دوباره کودک گریه کرد این بار 5 دقیقه صبر می کنیم و وارد می شویم.

وی با اشاره به اینکه به این روش صبر پیش رونده می گویند، اضافه نمود: در شب دوم برای بار اول بعد از 5 دقیقه، بار دوم بعد از10 دقیقه و بار سوم بعد از 12 دقیقه وارد اتاق کودک می شویم و در شب سوم در ابتدا بعد از 10 دقیقه، بار دوم بعد از 12 دقیقه و بار سوم بعد از 15 دقیقه وارد می شویم.

این روانشناس کودک و نوجوان اظهار کرد: تا شب هفتم این فرایند ادامه پیدا می نماید و بعد چند روز صبر کودک به صورت آهسته زیاد می گردد و متوجه می گردد که خودش را باید آرام کند و با گریه کردن کسی او را بر نمی دارد.

توجه به امور تربیتی ساده اما مهم و صبر و حوصله در این راه می تواند ما را در تربیت کودکی مستقل، خودساخته و مفید برای جامعه و خانواده یاری کند.